اسامی محلی بیماری هیداتیدوزیس نشخوارکنندگان ایران در برخی زبان ها و گویش های ایرانی

خلاصه ایران سرزمینی است که هیچگاه در طی تاریخ طولا نی اش دارای یک زبان و یک فر هنگ نبوده است. با توجّه به موقعیت استرا تژیک ایران که در جایکاه حساس و بی ثبات منطقه ای در دنیا وا قع شده است،، تنوع فرهنگ ها و زبان ها علی رغم انتظارات عمومی، موجب مستحکم تر حفظ تمامیت ارضی و وحدت ملی کشور شده است. مردم ایران از قوم ها و گروه هائی تشکیل شده اند، که با زبان ها، گویش ها و لهجه های مختلف که گاهی غریبه با یکدیگر هستند، تکلّم می کنند. روستائیان علاوه بر آن، در مورد مسائل دامداری و کشاورزی بومی از گویش ها و لهجه های ویژه استفاده می کنند. برای انجام این مطالعه، در دهۀ هشتاد،  پرسش نا مه ای در بارۀ گویش های بیماری های عفونی نشخوارکنندگان از جمله هیداتیدوزیس تهیه کردم. عامل این آلودگی، کیست هیداتیک می باشد که نوزاد یکی از  کرم های پهن (سستود) روده سگ  به نام اکینوکوکوس گرانولوزوس است. آلودگی حیوانات موجب خسارت هنگفت اقتصادی و بهداشتی در حیوانات وانسان می شود. این پرسش نا مه ها با همکاری سازمان دامپزشکی،  به اداره های دامپزشکی 31 استان کشور ارسال شد. جمع آوری و ثبت این اسامی محلی  توسط پژوهشگران که دکتران دامپزشک و کارکنان فنی این اداره ها بودند، انجام شد.    بر اساس نتایج  این مطالعه،  در سه استان بوشهر، قم، البرز گویشی ذکر نشد ولی در28 استان ایران 78 گویش ثبت شد. کار برد این گویش ها. در حرفه های دامپزشکی و بهداشتی بوده و برای گویش شناسان سبب غنی سازی گنجینه گویش های ایرانی می گردد.